Islamsku zajednicu u BiH u cjelini, a posebno njezine Muftijstvo tuzlansko i Behram-begovu medresu u Tuzli u srijedu 12. jula 2006. godine potresla je vijest: nakon kraće bolesti, na Ahiret je preselio Besim-ef. Čanić, zamjenik Muftije tuzlanskog. Ova vijest je pogodila njegovu porodicu, kao i brojne prijatelje i poznanike, rasute širom svijeta.

Besim-ef. Čanić rođen je 22. juna 1964. godine u Donjim Raincima, općina Kalesija, od oca Sejfe i majke Zarke. Osnovnu školu završio je u rodnom mjestu. Potom je završio Gazi Husrev-begovu medresu u Sarajevu i univerzitet Al-Azhar u Kairu. Njegovih studentskih dana sjećaju se brojni njegovi kolege koji su u njemu, naročito u prvim danima studija, nalazili iskrenog prijatelja i velikog pomagača.

Sa studija pedagogije na ovome prestižnom islamskom univerzitetu se vratio u domovinu 1990. godine. Najprije se zaposlio u Bijeljini, kao vjersko-prosvjetni referent Odbora IZ-e i imam džamije Mehmed Vedihi-paše (kasnije poznate kao mesdžid u mahali Pašine Bašče), gdje je radio godinu i po. Potom je u Konjicu radio na dužnosti imama Repovačke džamije, sve do kraja juna 1991. godine. Tada prelazi u Tuzlu, na mjesto imama Jalske džamije.
Ratni vihor ga je dočekao na tome mjestu. U odbranu napadnute domovine aktivno se uključio, a nemali je i njegov angažman na humanitarnom polju. Istovremeno, snažno je radio na ratnom ustroju Islamske zajednice u Tuzli i na širem području. Jedan je od glavnih obnovitelja Tuzlanskog muftijstva i same institucije Muftije tuzlanskog, a od 1992. godine, pa sve do smrti, obavljao je dužnosti sekretara Muftijstva i zamjenika Muftije.

Uz to, svestrani angažman je pružio u obnavljanju Behram-begove medrese u Tuzli. Svaki korak i svaki posao koji je bio vezan za tu obnovu pratio je i on. U nekim od tih poslova nezamjenjiva je bila njegova uloga. Uz to, bio je prvi predsjednik Školskog odbora i prvi profesor pedagogije (a u jednom periodu i ahlaka) u ovoj Medresi.

Uz brojne redovne obaveze, bio je inicijator i pokretač brojnih akcija i projekata na području Muftijstva tuzlanskog, ali i šire Islamske zajednice u Bosni i Hercegovini. U više mandata je bio član Sabora Islamske zajednice u BiH i član različitih komisija ovoga vrhovnog tijela Islamske zajednice u BiH. U jednome mandatu je bio i na funkciji šefa Ureda za hadž Rijaseta IZ-e u BiH, a Rijaset IZ-e u BiH ga je zadužio i da ustroji Agenciju za certificiranje halal-kvalitete. Brojne su aktivnosti u samome Muftijstvu tuzlanskom koje je on pokretao i vodio (pokretanje vakufskog preduzeća, izdavačka djelatnost Muftijstva…).

Sve to ga nije sprečavalo da se povremeno bavi i prevodilačkim i publicističkim radom. Preveo je knjige:

• Ahmed Behdžet, Put Allahu, Odbor IZ-e, Tuzla, 1990 (I izdanje) i Muharem Čanić, Tuzla, 2005 (II izdanje);
• Ebu-l-E’ala El-Mevdudi, Sistem života u islamu, Muftijstvo Tuzla, 1995;
• Jusuf el-Karadawi, Univerzalni model društvenog života, Muftiluk tuzlanski, Tuzla, 1999.

Uz ove knjige preveo je i napisao više članaka, objavljivanih u našoj islamskoj periodici.
U pokretanju i izdavanju časopisa Hikmet, koji je izdavalo Muftijstvo, njegov je nezamjenjiv doprinos.

Energija, entuzijazam i kreativnost koji su ga krasili obilježili su njegov život i njegove napore koje je ulagao za dobrobit muslimana.

Dženaza-namaz klanjana je u petak, 14. jula 2006. godine u Džamiji Princa Abdullaha u Tuzli. Džemat od nekoliko hiljada poštovalaca rahmetlije predvodio je reisul-ulema IZ-e u BiH dr. Mustafa-ef. Cerić.

Ukopan je u ulemanskom mezarju u haremu Džindić-džamije u Tuzli.